အခ်ိန္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ လိုအပ္သည္မ်ား

တစ္စကၠန္႔ၿပီးမွ တစ္စကၠန္႔
တစ္ႏွစ္ၿပီးမွ တစ္ႏွစ္
တျဖည္းျဖည္းမွ အသက္ႀကီးလာတာပါ။
ေအးေအးေဆးေဆး သမ္းေဝႏိုင္ခြင့္ရိွတယ္။
ဒီေန႔အထိ ပါးစပ္လႈပ္ႏိုင္ေသးတယ္။
ေျခလက္အဂၤ ါလႈပ္ႏိုင္ေသးတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိလက္လြတ္
ဘာလို႔ထင္တယ္၊ ညာလို႔ထင္တယ္
ထင္ႏိုင္အားရိွပါေသးတယ္။
ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့ရက္ေတြမွာ
စကားမေျပာခ်င္ မလႈပ္ခ်င္
မထိုင္ခ်င္ မထခ်င္
အိပ္ရာထဲ လဲေလ်ာင္းေနရတဲ့ ရက္ေတြမွာ
ဟိုဝါဒ ဒီဝါဒကို ယံုၾကည္ဖို႔ထက္
ေနသာထိုင္သာရိွႏိုင္ဖို႔ ေတာင့္တရ မဟုတ္လား။
ဘဝဟူသည္
တိုသည္လည္းမဟုတ္ ရွည္သည္လည္းမဟုတ္ပါဘဲနွင့္
လူေတြအစြဲႀကီးပံု
အယူဝါဒေတြထဲ ဝင္ေရာက္သြားပံုကို
မွန္ၾကည့္သလို ျပန္ၾကည့္ဖို႔ ဘာေၾကာင့္ေမ့ေလ်ာ့ေနပါလိမ့္။
ငါလည္း တျဖည္းျဖည္းမွ အသက္ႀကီးလာတာပါ။
အခု အသက္ႀကီးေနပါၿပီ။
အျပည့္အဝ သမ္းေဝႏိုင္ခဲ့သလို
အျပည့္အဝ ငိုေႂကြးခဲ့ၿပီးၿပီ။
အျပည့္အဝ ဥာဏ္ပညာဆိုတာ ရိွႏိုင္ပါ့မလား။
အျပည့္အဝ ရယ္ေမာႏိုင္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးခဲ့တယ္။ ။

ထြန္းေဝျမင့္