မႏၲလာ

လမ္းမႀကီးေတြဟာေလ
သူတို႔အေပၚ ရြာေတာင့္ရြာခဲ
မိုးရြာခ်ပလားဆို
ေက်ာေတြေကာ့ခြက္အိုင္ထြန္းခံ
ေလးငါးရက္ၾကြား မဆံုးေတာ့ဘူး။

ၿပီးေတာ့လည္း……
ၿမိဳ႕ႀကီးေပါ့မွ ေပါ့ေစေတာ့လို႔
သူတို႔ ကိုယ့္ကိုေျခာက္သေယာင္းေစၿပီး
ဖုန္ေတြထအပ်ံခိုင္းျပန္ေရာ
မာယာ……

ပန္းေတြပန္းေတြ
က်င္းထဲမွာ ေပါေလာေမ်ာညေန
ယိပုတ္ကုန္မယ္ ထင္ေနတုန္း
သူတို႔သခင္ေတြရင္ထဲ
တိတ္တိတ္ျပန္ဝင္ပုန္းေနၾကတာေကာ
ေမွာ္……

ၿမိဳ႕ႀကီးေလ ၿမိဳ႕ႀကီး
ကစ္ပလင္ရယ္ ေသရာကထ
ရမ္းတုတ္ မွန္းတုတ္နဲ႔
'မႏၲေလးကဗ်ာ'
တစ္ခါလွမ္းလုပ္ဦးမွာစိုးလို႔
(ဒီလိုဟုတ္ခ်င္မွလည္းဟုတ္မယ္)
တစ္ၿမိဳ႕လံုးႀကီးကိုပတ္
ဇစ္တပ္
ဆြဲေစ့သိမ္းထုတ္ထားတယ္
ၿမိဳ႕ႀကီးေလ ၿမိဳ႕ႀကီး…။

ေမာင္ေအာင္ပြင့္
စပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း။ အမွတ္ ၇၂ (ဇူလိုင္ ၁၉၉၂)