30 June, 2016

အဆက္အစပ္မရွိပဲနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ရူးလို႔မရဘူး

ျမစ္ေရျပင္ေပၚက လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြကို ၾကည့္ေနရင္း ငါရူးသြားတယ္
ငါရူးသြားၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့စာကို ေလယာဥ္ပ်ံစာအိတ္ေလးထဲထည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္မွာ လက္ဖြဲ႕လိုက္တယ္
လက္ဖြဲ႕ေငြလက္ခံတဲ့ေနရာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ စာရင္းစာအုပ္ထဲ ဘယ္လိုထည့္ေရးရမွန္းမသိလို႔ ငါ႔ကို အသိရခက္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနေလရဲ႕
မ်က္လံုးေတြကို ငါသိပ္ခ်စ္တာပဲ
ငါသိပ္ခ်စ္တဲ့ မ်က္လံုးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ နင့္ဟာနင္ခ်စ္တာ ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲလို႔ ငါ႔ကို ေျပာဖူးတာကို သတိရမိတယ္
သတိရေနရံုနဲ႔ေတာ့ ကမၻာေလာကႀကီးက ဘာမွေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ဘူးပဲလို႔ ငါ႔ဖာသာေျပာရင္း ရယ္လိုက္တယ္
ရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကိုလည္း ငါခ်စ္တာပဲ
ငါခ်စ္တဲ့ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလို ရယ္တတ္ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ ငါခ်စ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာက္ကလည္း အဲဒီလို ရယ္တတ္တာပဲလို႔ ငါထင္တယ္
ငါ႔ထင္ျမင္မႈေၾကာင့္ပဲ ခ်ိဳသြားတာလားဆိုတာေတာ့ ငါေမးခြင့္မရလိုက္ခဲ့ဘူး
သူက ငါ႔ကို ခါးခါးသီးသီးပဲ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္
ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ႕အလွဆိုတာကို ငါ အခုထိ နားမလည္ေသးပါဘူး
နားလည္မႈကအေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ အရာတစ္ခုကိုေတာ့ ငါေကာင္းေကာင္းခံစားတတ္တယ္
ခံစားမႈဟာ တစ္ဖက္တည္းက ယိုစိမ့္ထြက္က်ေနတဲ့အခါ နာက်င္စရာပဲ
နာက်င္စရာေတြနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေလးလံသြားသူတစ္ေယာက္ဟာ ငါျဖစ္တယ္
ငါျဖစ္ခဲ့တာေတြ အကုန္လံုးဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္စံုဖက္သြားၾကတယ္
ခ်စ္ခင္စံုဖက္သြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ဟာ မဂၤလာေဆာင္ၾကၿပီး
မဂၤလာေဆာင္လက္ဖြဲ႕ေတြဟာ အရမ္းလွပဆန္းၾကယ္ၾကတယ္
လွပဆန္းၾကယ္တဲ့ ျမစ္ေရျပင္ေပၚမွာေတာ့ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြရွိေနခဲ့ၿပီး
လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြကို ထိုင္ၾကည့္ေနရင္း လူတစ္ေယာက္ဟာ ရူးသြားတယ္။

- ဆစ္ခ္ -
ဇြန္၊ ၂၀၁၆

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home