မြန္းလြဲမိုး
တံခါး႐ြက္ေတြဖြင့္ရင္လည္း
မနက္ခင္းမရွိတာၾကာၿပီ
ျမင္ရတဲ့ငွက္
ငါထင္သလိုမပ်ံသန္းဘူး
သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕
ေခါင္းတိုင္ကမီးခိုးလိုစိုလို႔
လ်က္ဆားလ်က္လည္းမသက္သာတဲ့ေရာဂါသည္လို
ေကာင္းကင္ကအႀကီးအက်ယ္ေခ်ာင္းဆိုးၿပီ
ေန႔ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚ
မ်က္ရည္ေတြမြန္းလြဲခ်ိန္
နင့္အေၾကာင္းေတြမ႐ြာမိေအာင္ ငါမနည္းႀကိဳးစားေနရ
ခုေနခုခါ
ငါ့ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင့္လိုက္ရင္လည္း
နင့္ျပတင္းေပါက္ေတြပိတ္ထားတာပဲ ။
ေအာင္ခိုင္ျမတ္
ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း
၂၀၀၅
Labels: ေအာင္ခိုင္ျမတ္
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home