၃၃ လမ္းရဲ႕ ေ၀ဒနာေဟာင္း

အေရာင္ေတြ
အရုပ္ေတြနဲ႔၊ လိမ္တဲ့ ညာတဲ့
စာအုပ္ေတြအေပၚ၊ ေက်ာ္လႊားသြားလ်က္
မလွပမွ
လွပျခင္းသုိ႔၊ အလင္းငွေ၀
စာအုပ္ေတြကုိ၊ ေက်နပ္ႀကီးစြာ
လွမ္းကာေရြးလ်က္၊ အဲဒီလက္
ေယာက္်ားပ်ိဳ တေယာက္ရဲ႕လက္။

တဆက္ထဲမွာ
ၾကာႏြယ္ညႊတ္ေပ်ာင္း၊ ဖေယာင္းလုိႏု
လက္တစ္ခုဟာ
စာအုပ္ဖိုးက်သင့္ေငြ ရွင္းေပးလိုက္တယ္။

လက္ႏွစ္လက္ရဲ႕
မ်က္ႏွာႏွစ္ခု၊ တခုက ေယာက္်ား
ေမးရိုးကားကား၊ ျပတ္သားတဲ့အသြင္။

ေနာက္တစ္ခုက
ႏုႏုျဖဴျဖဴ၊ သူမ သူမ
လွတဲ့ ယဥ္တဲ့၊ ၾကင္နာမႈသခင္။

၃၃ လမ္း
စာအုပ္တန္းမွာ၊ ၿပံဳးပန္းေ၀ေၾကြ
"သူမ" ႏွင့္ "သူ" ၊ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး
ၾကည္ႏူးေနပုံ၊ ဆုံဆုိက္ ႀကံဳခိုက္
ရင္ခုန္ခုန္နဲ႔၊ သတိရလာတယ္။

တခ်ိန္ကဆုိ
သူတုိ႔လုိဘဲ
မင္းလဲ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ေပးဘူးပါတယ္။

ေဆြးေႏြးၾက
ျငင္းခုံၾကေသးတယ္။

ေအာက္ဆုံးဘ၀ေတြၾကား
ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကဘူးေသးတယ္။

ခြင့္ျပဳကြယ္ဆုိေတာ့မွ
အုိ၊ မ်က္ရည္၀ိုင္းၿပီး မင္း အသနားခံတယ္။

ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့
ရာဇသံနဲ႔ လမ္းခြဲသြားတယ္။

မဆန္းလွလဲ
ေမ့မရတဲ့၊ ဒို႔မ်ားရဲ႕အေၾကာင္း
ေဟာင္းေတာ့ ေဟာင္းခဲ့ပါၿပီေလ။

အျဖစ္ေဟာင္းလဲ
အေဟာင္းလုိသာ၊ ျပာက်မြေၾက
ေလႏွယ္လြင့္ပါး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားက ေကာင္းေလစြ။

'သူမ' ႏွင့္ 'သူ'
ခ်စ္သူတုိ႔လဲ၊ ဒို႔မ်ားလုိသာ
ဇာတ္နာႏွင့္ဆုံး
နိဂုံးမခ်ဳပ္က ေကာင္းေလစြ။

၃၃ လမ္း
စာအုပ္တန္းမွာ၊ ေ၀ဒနာေဟာင္း
အေလာင္းေဖာ္တူး၊ ခံစားမူးယစ္
စိတ္ကူးရုပ္ပံု၊ ႏြမ္းလ်လ်။

ေအာင္ခ်ိမ့္