ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုက ေတာ္လွန္ေရး ကဗ်ာဆရာလား ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားလား

ဆိုဗီယက္ ႐ုရွားကဗ်ာဆရာ ယဲ့ဗ္ဂ်န္နီ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ဧၿပီ ၁ ရက္ အသက္ ၈၄ ႏွစ္အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။ စတာလင္ ၀ါဒေခတ္လြန္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတဲ့ကာလမွာ သူဟာ ေရွး႐ိုးစြဲ၀ါဒမဟုတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာပါမက ျပည္ပမွာပါ ေလးစားဂုဏ္ျပဳခံရတဲ့ ကဗ်ာဆရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဆိုဗီယက္အစိုးရရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ေထာက္တိုင္ျဖစ္လာတာမို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြ ကတည္းက ေမာင္သာႏိုးဘာသာျပန္ၿပီး ရွင္းလင္းတဲ့ “ထင္း႐ူးပင္ရိပ္” စာအုပ္မွာ ထည့္သြင္းခဲ့တာမို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေတာင္လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ နာမည္ႀကီးတဲ့ “အေမ့ရဲ႕ဒုကၡအိုးေလး” သီခ်င္းစာသားေတြ မွာေတာင္ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ ကဗ်ာစာသားထဲက အရိပ္ေတြ လႊမ္းေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ျမသန္းတင့္က ေမာင္သစ္တည္ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာ ကဗ်ာရွည္ “ဇီမာလမ္းဆံု” (၁၉၅၆) ကို တစ္ပုဒ္လံုး ဘာသာျပန္ေပးခဲ့တာမို႔ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ျမန္မာစာ ဖတ္ပရိသတ္ေတြနဲ႔ ပိုၿပီးရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံု မတိုင္မီက ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လူကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ဖူးသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ႐ုရွားသံ႐ံုးမွာလုပ္တဲ့ပြဲကို ေမာင္သာႏိုးတို႔၊ ေမာင္ေသာ္ကတို႔လို စာေရးဆရာႀကီးေတြ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေမာင္ေသာ္က, ကယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ “႐ုရွားမ်ားစစ္ကို လိုလားပါသလား” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို ဘာသာျပန္ရြတ္ဆိုျပခဲ့တာမို႔ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုက သူ႔ကို ဖက္နမ္းသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာက ဗ်ာရွည္ေတြျဖစ္တဲ့ Zima Junction (1956) နဲ႔ Babi Yar (1961) တို႔ ႏွစ္ပုဒ္စလံုးဟာ သူအသက္ ၃၀ မျပည့္မီ က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြျဖစ္ၿပီး စတာလင္ကို ဆက္ခံတဲ့ နီကီတာခ႐ူးရွက္ဗ္က ကာလတိုေလးအျဖစ္ ယာယီခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ အႏုပညာဆိုင္ရာ ပြင့္လင္းမႈ ကာလအတြင္း နည္းနည္းေပၚေပၚထင္ထင္ ျဖစ္လာတဲ့ ဆိုဗီယက္လစ္ ဘရယ္၀ါဒီေတြၾကားမွာ သူ႔ကိုသူရဲေကာင္း ျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။
ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ အႏုပညာဆိုင္ရာ လြတ္လပ္ခြင့္ပိုေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုမႈေတြနဲ႔အတူ စတာလင္၀ါဒနဲ႔ ဆုိဗီယက္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ စနစ္ကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီး သူရဲ႕ “စတာလင္ကို ဆက္ခံၾကသူမ်ား” (၁၉၆၂) ကဗ်ာမွာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက မသိမသာ နားလည္မႈနဲ႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး သူဟာ ျပည္ပမွာ ေနရာအႏွံ႔ ခရီးသြားလာဖို႔ေတာင္ ခြင့္ျပဳခံရပါတယ္။ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ကမၻာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားၿပီး သူ႔ကိုအလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြေရွ႕ေမွာက္မွာ ကဗ်ာရြတ္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ့ မ်က္ႏွာအသြင္ အျပင္ရယ္၊ အတိတ္ရဲ႕ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြကို ဆန႔္က်င္ေတာ္လွန္မယ္ဆိုတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ရယ္နဲ႔အတူ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီၾကာေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ပုံရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ လက္ရာေတြကို ဘာသာစကားေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ ဘာသာျပန္ဆိုၾကၿပီး ကမၻာတစ္လႊားမွာ သူ႔စာအုပ္ေတြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေရာင္းခ်ခဲ့ရပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ အယူအဆကို ေဖာ္ျပတဲ့ သူ႔စာေၾကာင္းေတြထဲက တစ္ေၾကာင္းကေတာ့ “႐ုရွားက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ အျဖစ္ထက္ပိုပါတယ္” ဆိုတာပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာဟာ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ကိုယ္စားျပဳလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕စိတ္ကူးကိုေဖာ္ျပၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္အတြင္း ခ႐ူးရွက္ဗ္ ဖယ္ရွားခံလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုရဲ႕ အတိုက္အခံ စိတ္ဓာတ္မီးေတာက္က ေမွးမိွန္သြားပါတယ္။ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ ႏွစ္ေတြအေရာက္မွာေတာ့ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ဆိုဗီယက္ေရွး႐ိုး၀ါဒထံ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရာင္းစားလိုက္တယ္လို႔ အျမဲတမ္းလိုလို စြပ္စြဲေ၀ဖန္ခံေနရပါေတာ့တယ္။

ယဲ့ဗ္တူရွင္ကို, ကို ၁၉၃၃ ခုႏွစ္မွာ အီရာကုစ္ၿမိဳ႕အနီးက ဇီမာၿမိဳ႕ကေလးမွာ ေမြးခဲ့ပါတယ္။ ယူကရိန္းက ထြက္ခြာလာတဲ့ အဆက္အႏႊယ္ေတြရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ မ်ဳိးဆက္ပါ။
သူဟာ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္မွာ ေမာ္စကို,ကို ေျပာင္းလာခဲ့ၿပီး ၁၉၄၉ - ၅၀ ခုႏွစ္အတြင္း သူ႕အေဖနဲ႔အတူ ကာဇက္စတန္နဲ႔ အယ္တိုင္းေဒသေတြကို ပထ၀ီေရေျမေလ့လာေရးအျဖစ္ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ့ပါတယ္။
သူဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ကေန၁၉၅၄ ခုႏွစ္ အထိ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕က ေဂၚကီတကၠသိုလ္မွာ စာေပဘာသာကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာသူဟာ ကဗ်ာေတြစၿပီး ေရးသားလာရာမွာ ေတာ္လွန္ကဗ်ာဆရာ ဗလာဒီမာမာယာ ေကာ့ဗ္စကီးရဲ႕ၾသဇာေတြ သိသိသာသာ ပါ၀င္ေနခဲ့ပါတယ္။
သူရဲ႕ Babi Yar ကဗ်ာရွည္မွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းက ကိဗ္ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ လွ်ိဳေျမာင္တစ္ခုအတြင္းမွာ ယူကရိန္းက ဂ်ဴးေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံရတဲ့အေၾကာင္း စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေရးထားပါတယ္။ သူဟာ ဂ်ာမန္ေတြကိုသာမက ဆိုဗီယက္ရဲ႕ ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရး သေဘာထားကိုပါ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေၾကာင့္ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကို, ကို ကမၻာတစ္လႊားက ပရိသတ္ေတြ သိလာၾကတာပါ။
ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတစ္လႊား ေလွ်ာက္သြားၿပီး ကဗ်ာေတြရြတ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူကဗ်ာရြတ္တာဟာ ေဘာလံုးကြင္းေတြထဲမွာ ျဖစ္တတ္ၿပီး လူေတြျပည့္ႏွက္ေနတတ္ပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာ စကားလံုးေတြကို ၁၃ ခုေျမာက္ ဆင္ဖိုနီဆိုတဲ့ ေတးဂီတရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ ဒီမီထရီ႐ိႈစတာကိုဗစ္ခ်္က ဂီတနဲ႔တြဲဖက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
စတာလင္လက္သစ္၀ါဒီ အစိုးရျဖစ္တဲ့ လီယိုနစ္ဘရက္ဇညက္ လက္ေအာက္မွာ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုမႈေတြ ဆက္လုပ္ပါေသးတယ္။ အထင္အရွားဆံုးက ရန္သူပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ အတိုက္အခံ စာေရးဆရာ အလက္ဇန္းဒါးဆိုခ်င္နစ္ဇင္ကို အကာအကြယ္ေပးခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူရဲ႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုမႈက တျဖည္းျဖည္း အႀကိမ္နည္းပါးက်ဲပါးလို႔ သြားပါေတာ့တယ္။

သူ႔ကို ေလးစားခဲ့တဲ့သူေတြ တုန္လႈပ္မိလာတာကေတာ့ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆိုဗီယက္ ေရွး႐ိုးစြဲ၀ါဒနဲ႔အညီ ျဖစ္လာတာပါပဲ။ သူဟာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္တဲ့ ဆည္ေတြနဲ႔ ကုန္တင္ကားစက္႐ံုေတြကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္တဲ့ သီခ်င္းေတြဆိုတယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေတြမွာ သူ႔ရဲ႕အဆင့္က ကာရန္နဲ႔သီထားတဲ့ အစီရင္ခံစာအဆင့္အထိ ေလွ်ာက်လို႔ သြားပါေတာ့တယ္။

ဒါ့အျပင္ ဆုိဗီယက္၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့အတြက္ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ ႏွစ္ေတြအတြင္း ေထာင္ထဲထည့္ ခံထားရတဲ့ အတိုက္အခံစာေရးဆရာေတြျဖစ္တဲ့ ယူလီဒင္နီယယ္နဲ႔ အင္ဒေရစင္ ယက္စကီးတို႔ကိုလည္း ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုက ေ၀ဖန္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ေမာ္စကိုယဥ္ေက်းမႈ အီလစ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အခြင့္ထူးခံတစ္ဦးအျဖစ္ ဆက္ရပ္တည္ေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ရင္ထဲက သူပုန္စိတ္က တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ လ်စ္ခနဲ ထြက္လာတာမ်ဳိးေတြေတာ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ အတိုက္အခံလုပ္တဲ့ သေဘာေတြ ထြက္လာတတ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးကလည္း အမ်ဳိးအစား ခြဲထြက္စျပဳလာပါတယ္။
သူဟာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးျခင္းနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းေတြကို လုပ္လာပါတယ္။ ဒံုးပ်ံ ေရွ႕ေျပးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ ကြန္စတန္တင္စီယို ေကာ့ဗ္စကီးအေၾကာင္း ႐ိုက္ကူးတဲ့ Ascent (၁၉၇၈) ႐ုပ္ရွင္ကားထဲမွာ ပါ၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္ ခဲ႔ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အတိတ္ကာလအေၾကာင္း အမ်ားႀကီးယူထားတဲ့ Wild Berries ဆိုတဲ့ ၀တၳဳရွည္တစ္ပုဒ္နဲ႔ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ကို ေရးခဲ့ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ႏွစ္ကား ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ Kindergarten ဆိုတဲ့ ကားက ထင္ရွားပါတယ္။
၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ျပင္သစ္မီဒီယာတစ္ခုနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုက ဘရက္ဇညက္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမရိွဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တဲ့အထိ ဆိုးရြားလြန္းခဲ့ပါတယ္။

မစ္ေခးေဂၚဘာခ်က္ရဲ႕ ပယ္ရီစထ႐ိုင္ကာဆိုတဲ့ သေဘာထား ပြင့္လန္းလာမႈက ယဲ့ဗ္တူရွင္ကို, ကို သူ ပစ္မွတ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ အရာအေတြအေပၚ ျပန္လည္ေ၀ဖန္ဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အတိတ္ကာလ စတာလင္ေခတ္လြန္က ပစ္မွတ္ေတြပဲေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ အာဏာပိုင္ေတြခြင့္ျပဳတဲ့ နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာပဲ ဆက္လက္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို တိုက္႐ိုက္ေ၀ဖန္တာမ်ဳိးကို သိသိသာသာ ေရွာင္ရွားခဲ့ပါတယ္။

သူကိုယ္တိုင္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ “လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္၊ ခင္ဗ်ားက သတိၱရိွသူလို႔။ မမွန္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ သတိၱမရိွခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ သတိၱေၾကာင္မႈဆီကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်လိုက္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ မရိွတဲ့အရာပဲလို႔ ဒါကိုကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိ႐ံုပါ” လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ေရးထားပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ၿပိဳလဲသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ KGB ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ စတာလင္၀ါဒရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသူေတြအတြက္ အထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အအံုတစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားရာမွာ ပါ၀င္ကူညီခဲ့ပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ ေခတ္လြန္ကမၻာႀကီးမွာ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာလည္း တျခားဆိုဗီယက္ေခတ္က စာေရးဆရာမ်ားစြာလိုပဲ အတားအဆီးမဲ့ ေစ်းကြက္အင္အားစု ေလာကထဲ ေခတ္နဲ႔ အံမ၀င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ကဗ်ာဆက္ေရးတာနဲ႔ ကဗ်ာေတြစုစည္းထုတ္ေ၀တာေတြ လုပ္တုန္းပါပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ လက္ရာေပါင္းခ်ဳပ္ကို တည္းျဖတ္ထုတ္ေ၀တဲ့စာအုပ္ နဲ႔ ၂၀ ရာစု ႐ုရွားကဗ်ာဆရာမ်ားဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြက ထင္ရွားပါတယ္။
သူဟာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ေဂၚဘာခ်က္လက္ ထက္မေအာင္ျမင္တဲ့ အာဏာသိမ္းမႈအေၾကာင္း Don't Die Before You're Dead ဆိုတဲ့ ၀တၳဳရွည္တစ္ပုဒ္ကိုလည္း ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။
ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ အေမရိကန္ကို ေရႊ႕ေျပာင္းသြားၿပီး အိုကလာဟိုးမားျပည္နယ္က တယ္ဆာတကၠသိုလ္မွာ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ကဗ်ာအေၾကာင္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးမႈ ျပဳလုပ္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ အဲဒီတုန္းက သမၼတျဖစ္တဲ့ ဒီမီထရီမက္ဗီဒက္က ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုကို ကရင္မလင္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံေတာ္ဂုဏ္ျပဳဆု ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါတယ္။ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ႐ုရွားကို ျပန္ျပန္သြားေလ့ရိွၿပီး စာေပအခမ္းအနားေတြမွာ ရြတ္ဆိုမႈေတြလုပ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ရင္ျပင္နီမွာလုပ္တဲ့ စာေပပြဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာေသးမီႏွစ္ေတြအတြင္း ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ က်န္းမာေရးဆိုးရြားလာခဲ့ၿပီး ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ယဲ့ဗ္တူရွင္ကိုဟာ ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး သားငါးေယာက္ရိွပါတယ္။ သူ႔ပထမဆံုးဇနီး ဘယ္လာအက္ခမာဒူလီနာဟာလည္း ထင္ရွားတဲ့ ကဗ်ာဆရာမျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။

နရီမင္း