ထင္႐ွားသည့္အမွတ္အသားက ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာ
ေရဟာ ေရပါပဲ
ေရတြင္းက ေရ
ပိုက္ကလာတဲ့ ေရ
...စသည္ျဖင့္
အိမ္သာထဲလည္း ေရာက္တယ္
ဘုရားစင္ေပၚလည္း ေရာက္တယ္
အသံုးခ်တတ္မႈနဲ႔ တန္ဖိုးထားတတ္မႈဟာ ဘာသာေရးပဲ။
ေန႔လြဲညစာအတြက္ပါ စားထားတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေတြဆို
ဓမၼာရံုေတြက ဓမၼပူဇာေတးေတြကို အတင္း အဓမၼ ဖြင့္ေနတယ္။
နားေထာင္တတ္မွ ၾကားရတဲ့ ဓမၼ
အတိုးအက်ယ္ မရိွဘူး
အက်ဥ္းအက်ယ္သာ ရိွတာပါ။
ဘုရားပြင့္ခဲ့တဲ့ ေဗာဓိေညာင္ပင္
ဘုရားနားမွာ
ဘယ္သူမွ မတို႔ရဲ မထိရဲ
အခု
ဘုရားကို ၿမိဳေနၿပီ
ျငမ္းက ဘုရားကို ဖ်က္ေနၿပီ။
နိဗၺာန္က အသြားပဲရိွတယ္ အျပန္မရိွဘူး
ငရဲက အသြားေရာ အျပန္ေရာရိွတယ္။
နိဗၺာန္က ျဖတ္လမ္းမရိွဘူူး
ငရဲက ျဖတ္လမ္းရိွတယ္။
ဘယ္လိုလဲ...
ဘယ္ကိုသြားမလဲ... ဘယ္လိုသြားမလဲ...
ျမင္တာကို ျမင္တယ္လို႔မွတ္ဖို႔
ျမင္ေပမယ့္ မျမင္ႏိုင္ၾကဘူး။
က်ယ္ရမယ့္ မ်က္စိက် မက်ယ္ဘူး
မက်ယ္ရမယ့္ ဖင္ေခါင္းက် က်ယ္ေနတယ္
ဦးဇင္းေလးေဟာတ့ဲတရား တဟားဟားနဲ႔ ပြဲက်လို႔
တရားျပေပမယ့္
တရားမရတဲ့သူေတြေလ...၊
ဆုေတာင္းတိုင္း မျပည့္ဘူး
ေတာင္းတဲ့ဆုေတြက ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔အျပည့္၊
အကုသိုလ္ေတြ ပါလာမွျဖင့္
ခြဲတမ္းနဲ႔ ေဝေနတဲ့ အမွ်
သာဓုေတြ ေခၚေနၾကတယ္ ။
ဆီမီးပူေဇာ္တာလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္
အပူေတြကို အပူေတြနဲ႔ အပူတိုက္
ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ ေလာဘေတြနဲ႔
မရိွေတာ့တဲ့ ဘုရားကို တ လို႔
ရိွေနတဲ့ တရားကို ေမ့လို႔ ...။
ဆည္းလည္းသံေတြ ရယ္ပြဲဖြဲ႔ေနၿပီ...။ ။
လင္းမိုးေစြ
၂၁.၈.၂၀၁၅
PM ၀၁:၅၅
Labels: လင္းမိုးေစြ
posted by D Wathone Khat @ March 30, 2016
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home