ေခတ္ေပၚအသံ

အျခားေသာ
အေၾကာင္းတရားမ်ားေ၀းလုိ႔
ကိုယ္႔အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာင္
မေျပာတတ္ ေျပာတတ္
ဖြင္႔ေျပာေနခဲ႔တယ္။

အိုင္းစတုိင္းလုိ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္
ကမ္းေျခမွာ
ခရုေကာက္လုိ႔ရသေလာက္ပဲ သိသတဲ႔။

ဒါဆို ငါလည္း
ကမ္းနားမွာ
လမ္းမ်ားေနတာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ႔။

ကြ်န္ေတာ္က အ အ ပါ
ခ်စ္ဖုိ႔ . . .
စားဖုိ႔ ေသာက္ဖုိ႔နဲ႔
လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ေခြ်းထြက္ဖုိ႔က လြဲလုိ႔
ကြ်န္ေတာ္က အ အ ပါ။

ဟုတ္ၿပီ
ကိုယ္႔ရုပ္ၾကီး ကိုယ္ခ်ဥ္တုိင္း
လမ္းမွာေတြ႕တဲ႔ လူတုိင္းကုိ
ေဟ႔လူ ခင္ဗ်ားပ်က္စီးေနသလား
ဒီလုိ ပဋိသေႏၶရစကား ဆို
ၿပီး . . အရာရာဟာ
အားအားရိွတုိင္း ေပါက္ဖြားေနတာ
ဟုတ္ မဟုတ္
အေျဖကုိ နာခံလိုက္ဖုိ႔ အသင္႔ပါ။

ခုမ်ားေတာ႔ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္
လူေတြကုိ
စၾကာ၀ဠာနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ခ်င္တဲ႔
ဥာဥ္က ေပၚလာျပန္
အုိင္းစတုိင္းမဟုတ္ ဘာမဟုတ္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ
ဆိုဆုံးမလုိ႔မရတာ ၾကာၿပီ
ခရုမေကာက္ခ်င္ဘူး
ပင္လယ္ကုိ လိုခ်င္တာ။

ထြန္းေ၀ျမင္႔
ဟန္သစ္ ။ ၾသဂုတ္ ။ ၁၉၉၁

THE MODERN VOICE

Far from talking about other things,
I open my heart
and stammer
To talk about myself.

Even an old man like Einstein says,
He knows only things
As far as a child sea shells on the shore.

Then I must be getting lost.
But the seashore.

I am a dumb,
I know nothing
Except to love,
To eat and drink,
To perspire undisturbed
in the presence of other people.

Yes, that's right.
Since I am fed up with my looks,
Whoever I meet on the road,
I say, "Have you gone spoiled?"
This is my common greeting.
Then I am ready to accept the answer to
Whether everything is being reproduced
at its own will.

These days,a passion has seized me;
I want to throw the Cosmos at the peope.
I am not Einstein, I am nobody,
But it's been a long time
I have run wild, getting out of control.
It's not the seashells I want,
But the Sea itself.

Tun Wai Myint
Han Thit Magazine,August,1991
Translated By Zaw Tun