အထပ္ထပ္ေသဆုံးမႈ

ဆယ္ထပ္တုိက္ေပၚက ျပဳတ္က်ခဲ႔တဲ႔ေကာင္က
တိမ္ေတြကုိ လိုက္ဖမ္းခ်င္လုိ႔တဲ႔ ေဆးရုံမွာရင္ဖြင္႔တယ္
"မေန႔ညက မင္း ေျခဖမိုးမို႔မုိ႔ေလးကုိ အိပ္မက္မက္တယ္"လို႔
အာေခါင္သံစူးထားတဲ႔ အသက္၂၁ႏွစ္သား လူငယ္က ေျပာတယ္
မီးဟာ ရွက္ၿပီး ဆက္လက္မေလာင္ကြ်မ္းႏိုင္ေတာ႔တဲ႔အထိ ငိုခဲ႔ရပါတယ္
တိမ္ေတြကေတာ႔ ရွက္လုိ႔တဲ႔ သူတုိ႔ေလွ်ာက္ေနတဲ႔လမ္းကုိ
အေ၀းေျပးလမ္းေတြေအာက္မွာ ၀ွက္ေပးလိုက္တယ္
မ်က္ရည္မလြယ္ဘူးထင္ရင္ အပိုင္းပိုင္း အစစ ျဖဳတ္ၾကည္႔လိုက္ေလ
ယႏၱရားစက္သြားေတြၾကားမွာ အထီးက်န္ျခင္းက
ကတ္ဆက္ေခြေလးလို ဘယ္ညာ လည္ပတ္ေနမွာ
ဆိုးတယ္
လက္ဖမိုးေလးကုိနမ္းလိုက္ရုံပါပဲ ကဗ်ာက ငါ႔က်မွ အသက္မရိွေတာ႔
ေန႔အပူ ညအပူ ဆူေလသမွ်ငရဲ အထပ္ထပ္ေသဆုံး
အင္ၾကင္းပန္းေတြပြင္႔ခဲ႔တာၾကာၿပီမလား
ၿပိဳက်လာတဲ႔ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ထမ္းပိုးထားရျခင္းမွာ
'လူငယ္' တဲ႔
အစကတည္းက ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ သရဏဂုံတင္ၿပီးပါၿပီ
ၾကည္႔မွန္ကုိ ရိုက္ခြဲပစ္လဲ မ်က္လုံးအိမ္ထဲက မင္းက အျပင္ဘက္ထြက္က်မလာ
ဘာထူးဆန္းသလဲ ကေလးေလး
ဘာဆိုဘာမွ ေစာက္အဓိပၸာယ္မရိွဘူးလုိ႕
ဘုရားေဟာကုိ ငါ နားလည္သလို ဘာသာျပန္ၾကည္႔မိတဲ႔အခါ
မီးေတာင္၀က ေခ်ာ္ရည္ေတြက ဘ၀ျဖစ္ေတာ႔မယ္ ။

ဒီ၀သုန္ခက္
ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ၂၀၁၅