သူငယ်ချင်း

နည်းနည်း လိမ္မာလိုက်ရုံနဲ့
အရာရာရပြီ
အရာရာ ဘာလုပ်ရမှာလဲ

ငါမတော်တော့လို့ ဝတ်မရတဲ့အင်္ကျီဟာ
မင်းနဲ့လည်းမတော်
ချောင်နေတာနဲ့ ကျပ်နေတာကြား
တစ်ယောက်ထားရမလိုဖြစ်နေ

ဘာလို့တစ်ယောက်ယောက်ထားရမှာလဲ
မင်းလည်း ကိုယ်နဲ့မတော်တဲ့
အင်္ကျီကြီးဝတ်လို့
ငါလည်း ငါနဲ့မတော်မှန်းသိသိနဲ့
ကမ္ဘာကြီးကို လှလို့ဝယ်လို့

ဆယ်နှစ်
ဆယ့်ငါးနှစ်
အနှစ် နှစ်ဆယ်
အချစ်များစွာက ငါရေးဖူးပါတယ်
"တော်ဖို့မလိုဘူး ပျော်ဖို့ပဲ လိုတယ်"

စိုင်းဝင်းမြင့်
၁၈၊ ၈ ၊ ၂၀၁၆
( ချစ်ခြင်း - စိုင်းဝင်းမြင့်...စာအုပ်မှ)

ငါတို့ ဒေါသထွက်ကြတဲ့အခါ

မျက်နှာကြီးနီလာတယ်
စကားကိုအကျယ်ကြီး အော်ပြောတယ်
ဆဲဆိုတယ်
နီးရာတစ်ခုခုကို ကိုင်ရိုက်ပေါက်ခွဲပစ်လိုက်တယ်
အနီးမှာရှိတဲ့ခွေးကို ပိတ်ကန်တယ်
စားပွဲကို ဘုန်းခနဲရိုက်တယ်
အားလုံးကို နှင်ထုတ်တယ်။

ငြိမ်သွားတယ်
ပြုံးတယ်
နံရံကို အကြာကြီးစိုက်ကြည့်တယ်
၁၅ စက္ကန့်တစ်ကြိမ်လောက် ခေါင်းကိုညိတ်တယ်
(၃-၄ ကြိမ်ထက်တော့မပို)
အသက်ကို ကြိတ်ပြီးရှူတယ်
တံတွေးကို မျိုချတယ်
ကုလားထိုင်မှာ ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထိုင်တယ်
ငါတို့ ဒေါသထွက်ကြတဲ့အခါ
သူတို့ ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်ကြပေတာ။

နေမျိုး
၂၀၁၄-၇-၁၄
ည ၉း၀၅ မိနစ်
(ကဗျာ့အသံ အစီအစဉ် - ၄....မှ)