ထိခိုက္ခံစားသကၠရာဇ္မ်ား

ဘ၀ဟာ
အၿငိမ့္စင္ေပၚ ေရာက္ေနတဲ့အခါ
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ပုဆိုးအကြက္တံုးနဲ႔
ရယ္စရာျပက္လံုးတစ္ခုေပါ့

တိုးသက္(ဟိုပံုး)

မနက္ ႏိုးလာတာနဲ႔ ညကဖတ္မိိတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ျပန္သတိရလာတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းအလုပ္ေတြကလည္းရႈပ္ေနတာပါပဲ။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ၀ယ္ထားတဲ့ သတင္းစာေတာင္ မဖတ္လိုက္ရဘဲ ဒီကေန႔ မနက္ကိုေရာက္လာတာျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမနက္မွာသတင္းစာေရာက္လာပါလိမ့္ဦးမယ္။ က်ေနာ္လည္းကိုယ့္္ဘာသာအလုပ္ေတြ အလုပ္ေတြလို႔ ေအာ္ရင္းသတင္းစာနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုၾကတာေပါ့ေလ။ ရယ္စရာပါပဲ။ အၿငိမ့္စင္ေပၚပဲေရာက္ေနသလားကိုယ့္ဘာသာသံသယ ၀င္၊ အေတြးပြား၊ လူဆိုတာဒီလိုမ်ား . .အဲသလိုေတြ စဥ္းစားရင္းဟိုးတံုးကေရးခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေျပမ်ိဳးေတြ ခုမေရးႏိုင္ေတာ့တာရယ္စရာ ျဖစ္ေနတာလား။

ေႏြဦးကာလ
ျမဴ သိပ္ထတဲ့ ၿမိဳ႕ေလ
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကရမွာေပါ့
ၿမိဳ႕ခံတြင္း၀က
ေမ့မွာစိုးလို႔ ေရးမွတ္ထား
'ႀကိဳဆိုပါ၏' . .ဆိုလား
အဲဒါပဲ
သူ႔ခရီးဦးႀကိဳစကား
ခင္ဗ်ားတို႔ ရင္ခုန္လိုက္ၾကေသးလား။ 

ေမာင္ဖူးေ၀(ထီလာ)

ေၾသာ္ . .ၿမိဳ႔ေတြကိုျဖတ္တိုင္းေတြ႔ေနက် ဆိုင္းဘုတ္ကေလးေတြအေၾကာင္းသတိရမိျပန္တယ္ေလ။ တစ္ခါတေလဆိုင္းဘုတ္အေဟာင္းနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္အသစ္ကိုခပ္လွမ္းလွမ္းမွာတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုမ်က္ရိပ္မ်က္ေျခ ျပေနၾကတယ္ေထာင္ ထင္မိေသး။ ေမာင္ဖူးေ၀-ထီလာကေတာ့ မိတၳီလာ ၿမိဳ႔အေၾကာင္းဖြဲ႔တာပါပဲ။

ဘာမွမထူးပါဘူး
တျခားၿမိဳ႕ေတြလိုပါပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔ ေရာက္မလာခင္
ျပာျပာသလဲ
ေလွ်ာ္ဖြပ္
အေရာင္တင္
မီးပူတိုက္
ၿမိဳ႕ျပ၀တ္စံု ေကာက္ရိႈလိုက္တာပါ
ၿပီးေတာ့ . .မ်က္ႏွာကိုလည္း
မိတ္ကပ္နည္းနည္းဖို႔ထားမယ္ေပါ့။

ဒီနားေရာက္ေတာ့ ဒီလိုအဖြဲ႔အႏြဲ႕မ်ိဳးေတြ အဲဒီအခ်ိန္အခါေတြတုန္းကမ်ားခဲ့တာသတိထားလာမိတယ္။
မိတ္ကပ္ဖို႔တာတို႔၊ ၿမိဳ႕ျပ တို႔ဆိုတာေတြပါပဲ။ ကဗ်ာကဖတ္သူတိုင္းနီးပါးနားလည္လြယ္တဲ့ စကာလံုးေတြပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒါကိုကဗ်ာလိုခံစားဖို႔က်ေတာ့ စကားလံုးေတြ ဘယ္ေလာက္လြယ္လြယ္ မလြယ္ပါဘူး။ ရင္ထဲမယ္ ေဆြးေျမ့ေျမ့ျဖစ္ေအာင္ဆိုတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြကကဗ်ာဖတ္နည္းေတြနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။
ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုမွာဆက္ဖတ္မိတာကညီေသြးရဲ႕ ငိုၿပီးစ ၿမိဳ႕ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါ။

. . .
မီးေရာင္လင္းလက္ ညဥ့္နက္သန္းေကာင္ ျမင္ရ
ေနာက္ညမွာေတာ့
ၿမိဳ႔ဟာပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္လ်က္
အဲဒီမွာအိပ္မက္တစ္ခုသာထပ္တလဲလဲမက္
ငါးတစ္ေကာင္မွ် မရသည္ခ်ည္းသာ
. . .

အဲသလိုကဗ်ာေလးေတြလည္းဖတ္ခဲ့ရတာပါပဲ။ အိပ္မက္ဆိုတဲ့ သေကၤတေတြသာခဏခဏသံုးစြဲခြင့္ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ကာလေတြပါပဲ။ မိုးေတြသာအထပ္ထပ္ လင္းခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အရြယ္မေရာက္ခဲ့ၾကရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပဘ၀မ်ား။ အခ်ိန္မ်ား၊ အလ်ားလိုက္လည္းမဟုတ္၊ ေဒါင္လိုက္လည္းမဟုတ္ပါပဲ၊ ေ၀့ကာ၀ဲကာ လွည့္လည္ခဲ့ရေသာမီးခိုးအူအူ ႏွစ္ကာလမ်ားပါပဲေလ။ ခုေရာဘာထူးလို႔လဲလို႔ မိတ္ေဆြတို႔ မေျပာခင္ က်ေနာ့္ကိုဒီအိပ္မက္ကေလးသာထပ္မက္ခြင့္ေပးပါလို႔ ေျပာထားပါရေစ။ ညေနညေနေတြဟာအိပ္မက္ဆီသြားတဲ့ လမ္းေတြေပါ့။ လမ္းေတြမွာဘာေတြေတြ႔ဦးမလဲ။

ေမးခြန္းအတိုအစေတြ
အိမ္ေရွ႕က ဗာဒံပင္ထိပ္
သစ္ရြက္ေတြ ခ်ိတ္လို႔
ေႏြတစ္ေန႔ေပေပါ့။ 

ေနမ်ိဳး

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ေတြအတြက္ ဆန္းသစ္ ထိမိတဲ့ အဖြဲ႔အႏြဲ႕ေတြပါပဲ။ ကမၻာႀကီး၊ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လွတဲ့ကမၻာႀကီးေပၚ ေရာက္စ ႏွစ္ေတြ လေတြ ေတာင္တန္းေတြေႏြရာသီေတြပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကကမၻာႀကီးကိုက်ေနာ္တို႔ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပံုမ်ားပါေလ။ ခုေတာ့လည္းမထူးခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာကမၻာႀကီး၊ နင္ေနငါသြားကမၻာႀကီးလို႔ပဲေျပာရေတာ့မွာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းေျပာခ်င္တာကကမၻာႀကီးနဲ႔သာ ျပန္မဆံုခ်င္တယ္၊ ဒီလိုကဗ်ာမ်ိဳးေလးေတြေတာ့ ျပန္လြမ္းမိတာ ၀န္ခံၾကရမွာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တျခားအေၾကာင္းေျပာဆိုျခင္းေတြဟာကဗ်ာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာႀကီးရဲ႕
ေရလႊာထဲကစူးစူးရဲရဲ
ေအးခဲမည္းနက္အေရာင္
အေမွာင္ဓာတ္ဟာ
အေၾကာက္တရားမွာဖိစီး။
. . . 

ညြန္႔သစ္

ကမၻာႀကီးဟာသူ႔ကိုဖြဲ႕ဆိုသူဒီလိုကဗ်ာဆရာမ်ိဳးေတြကိုလည္းမေမ့သင့္ပါဘူး။ ဘ၀ဟာ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာကဗ်ာဆရာဟာ ႀကီးမားတဲ့ မီးေမာင္းႀကီးမ်ားပါပဲ။ သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္ ေႀကြသြားတာေတာင္ အမွတ္တရဂုဏ္ျပဳတတ္တာကဗ်ာဆရာပါပဲ။ က်ေနာ္ ဒီလိုေျပာလို႔ မ်ားသြားၿပီလား၊ လြန္သြားၿပီလား၊ ဒီလိုဆိုကဗ်ာဖြဲ႕ေလ၊ မိတ္ေဆြ။ ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာဖတ္ေလ။

ငင္ဆဲႀကိဳးျပတ္
ဘ၀ရိတ္သိမ္းသြားတဲ့အခါ
ထိတ္လန္႔ဘြယ္ ျမန္လြန္း
ေၾကြဆဲႏွင္းတို႔ ေအာ္
ညကိုေခၚထူး
ျပန္မလာေတာ့ဘူးတဲ့။

လင္းသစ္

သတင္းစာေတြ ေပါတဲ့ ဒီလိုေန႔ရက္ေတြမွာဒီလိုကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ကူးေတြကိုခ်ိန္ဆရာမွာကဗ်ာဟာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကဗ်ာဖတ္နည္းေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကဗ်ာဖြဲ႔နည္းေတြလည္းနည္းမွမနည္းပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာဟာအကြဲကြဲအျပားျပားပါပဲ။ ညေတြလည္း ျဖတ္ခဲ့ၾကရတာမနည္းဘူးေလ။ က်ေနာ္ အခုေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြဟာက်ေနာ့္အနားမွာလက္လွမ္းမီရာမဂဇင္းအပိုင္းအစေတြထဲကသင့္ရာအပိုဒ္ေတြပါပဲ။ ေျပာခ်င္တာကေသေသခ်ာခ်ာႀကီးဒီကဗ်ာအေၾကာင္းကိုဒီလိုေရးမယ္၊ ဒီကဗ်ာကဘာကိုဆိုလိုတယ္၊ ဘာမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးသြားဟန္လြဲသေဘာမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ၊ စာေစာင္ေလးေတြထဲကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္တစ္ေလပါရင္ ခရီးသြားဟန္လြဲဖတ္ၾကေစခ်င္လို႔ပါပဲ။ ကဗ်ာေလးတစ္ပိုဒ္ေလာက္ ဖတ္ၿပီးဘတ္စ္ကားေလးငါးမွတ္တိုင္စာေလာက္ ေတြးရေငးရရင္လည္းမဆိုးဘူးေလ။

. . .
ေလၿငိမ္တန္႔ရပ္
အိုက္စပ္ပူျပင္းတဲ့
၀ါက်င့္က်င့္ေန႔ခင္းဟာ
ပ်င္းစရာ။

ကိုေကာင္း

ေၾသာ္. .က်ေနာ့္မွာလည္းမိုးရာသီအလည္တည့္တည့္ႀကီးထဲပ်င္းစရာ ေႏြရက္ေတြအေၾကာင္းကဗ်ာကိုမွ ဘာ့ေၾကာင့္ ဖတ္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္ မသိပါဘူး။ အျပင္မွာတစ္ကုိယ္လံုးမိုးေရေတြစိုရႊဲေနေသည္လည္း
စိတ္ထဲအိုက္စပ္စပ္ေန႔ရက္မ်ားေပါ့။ လူကမိုးရြာထဲေလွ်ာက္ေနတာ၊ စိတ္ကအပူလိႈင္းထဲမွာ။ ခ်ိတ္ဆက္ၾကည့္လို႔ေတာ့ အရသား။ သို႔ေသာ္ ကြင္းဆက္ေလးေတြကဟေနတယ္။ ကမၻာႀကီးရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေလးေတြဟာလည္းအဲသလိုမ်ိဳးေလးေတြနဲ႔လည္းလွေနတတ္ပါတယ္။

မိုးေ၀း
၂၈-၈-၂၀၁၅