လူမ်ား
ငါ
သူ႕ကုိ ၾကည္႔ေနခိုက္
ခံစားမႈေပါင္းစုံ ညစ္ေထးရာ
သူ႕မ်က္ႏွာ
ဘုံအိမ္သာတံခါးလုိ ပြင္႔လာ။
ဦးေႏွာက္ေတြ ေလာက္တဖြားဖြား
အပုပ္နံ႔ေတြ အေငြ႕ပ်ံ
ပါးစပ္ေပါက္က လုယက္ထြက္။
ငါ
ထြက္ေျပးဖုိ႕ သတိမရ
ေျခေထာက္ေတြ ေျမၾကီးထဲစိုက္၀င္ေန။
သူ
ပါးစပ္နဲ႕ ငါ႕ကုိၾကည္႔ၿပီး
မ်က္လုံးနဲ႔ ငါ႔ကုိ စားပစ္လိုက္။
ရုတ္ခ်ည္း
ငါ
သူ ျဖစ္လာ
ၿပီး
ငါ႔ေရွ႔မွာ
ငါ႕ကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္ ။
နရီမင္း
ျမားနတ္ေမာင္ ။ ဧၿပီ ။ ၁၉၉၇
Labels: နရီမင္း
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home