အစြဲအလမ္းမ်ား

သဘာ၀ရဲ႕စြန္႔ႀကဲမႈဟာ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕မ်က္ႏွာက်က္မွာ အစိုင္အခဲဖြဲ႕
လူထီးနဲ႔လူမ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေသေကာင္ေပါင္းလဲရွာေဖြရင္း ကမၻာဦးဆန္
ငါတို႔အမည္နာမေတြက ငါတို႔အႏုပညာေပၚ ေႏြဦးေပါက္ၾက
ေမွာက္မွားမႈနဲ႔ မစြဲလမ္းပါနဲ႔တဲ့
ငါတို႔ခ်ဳိၿမိန္ရာ ပန္းၿခံရက္ကြက္နဲ႔ ထိုင္ခံုတစ္လံုး အရာအားလံုးခ်ိတ္တြယ္ၿပီးမွ
ခုလိုထပ္တူျဖစ္ဖို႔ ေအာ့အန္ရ
ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြဆြဲႏႈတ္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ဒဏ္ရာတစ္ခု စိုက္၀င္ရ
တရားနဲ႔ေျဖရတယ္ အဲဒီတိတ္ဆိတ္မႈဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါမကြဲျပားခင္
တစ္ေနရာရာကေညွာ္နံဟာ မေန႔ကလို အေငြ႕အူေနတဲ့ရင္အံုေပါ့
စပ်စ္သီးထည့္ရင္ အၿပံဳးတစ္ခုျပန္ေပးၿပီး
ရြဲ႕ေစာင္းမႈကိုထည့္ေတာ့ ေဆာင္းရာသီျပန္ေပးတတ္တဲ့ ကံၾကမၼာေရ
နာမ္နဲ႔လုပ္တဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္အိမ္ကေလးမွာ ညစာအမီ စင္ၾကယ္ဖို႔
စံပယ္ေတြေမႊးသစ္မယ္ ဖုန္းဆိုးရင္တစ္လံုး အၿပိဳင္းအရိုင္းထ
ငါ့ကိုယ္ငါ ထမ္းျပန္ခဲ့တယ္။

ေမာင္ေဆးရိုး
ခ်ယ္ရီ၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၀၀