သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔ေပးစာ
ေဟာဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ပိုးက်သြားမွာမဟုတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕သတိရျခင္းေတြ....။
ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ ေပးစာထဲက ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြ ပ်ံထြက္လာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ဂစ္တာအိုေလးလဲအသိပါ။ အေမ႔ရဲ႕ေကာ္ဖီေဖ်ာ္သံမွာ ၾကာျဖဴပန္းမ်ားပြင္႔ေနပါၿပီ။
၁။ ညတစ္ည...ကၽြန္ေတာ္ ေျခတံရွည္အိမ္ကေလးမွာ ဖီးလစ္ေရဒီယိုႀကီးနဲ႔ အိပ္ခြင္႔ရခဲ႔ပံုကို
ပဲ႔တင္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကတၱား...၊ကံ...၊ႀကိယာ... တစ္ခန္းတည္းဆံုၾကပါတယ္။
ကမၻာသံုး သေကၤတေတြ အရည္မခန္းႏုိင္တာကိုပင္ ပ်ားဖြပ္ခဲ႔တာ။ ငွက္သိုက္ရွာခဲ႔တာ။
အီေကြးရွင္း ထုတ္ေဖာ္ခဲ႔တာ။ ပုလဲငုပ္ခဲ႔တာ။ လကမၻာေပၚ ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္လႊတ္ခဲ႔တာ။
ရာဇ၀င္လိုေအာက္ေမ႔ခဲ႔တာ။ နားလည္ေပါင္းသင္း ဆက္သြယ္ခဲ႔ေသာ အေဖာ္မြန္မ်ား။
ေၾသာ္...ၾကာခဲ႔ၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမည္တမ္းလိုက္ရင္...ကၽြန္ေတာ္တို႔လမ္းထိပ္ ကင္းတဲက
နာရီအခ်က္ေပးတဲ႔သံေခ်ာင္းေခါက္သံႀကီးဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္။
၂။ ညေနခင္းတုန္းကေပါ႔ေလ...ပုဇြန္ဆီေရာင္တိမ္တိုက္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ငွက္ကေလး
မ်က္ေစ့လည္ေနမွာကို စိုးရိမ္မိခဲ႔တယ္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ဘာအေရးလဲ။ ၿမိဳ႔ကေတာ႔
ဦးေခါင္းထဲ ေလွကားထစ္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ပါ။ နီကိုတင္းဓာတ္ေလွ်ာ႔ထားတဲ႔ စီးကရက္
တစ္ဗူးလုိၿမိဳ႕ပါ။ အိမ္မက္ေတြကို အီေကြတာနဲ႔ ဧည္႔ခံတဲ့ ျမိဳ႕ပါ။ ရာသီဥတု ၃ မ်ိဳးနဲ႔
မ်က္လွည္႔ျပ ခံရတဲ့ ျမိဳ႕ပါ။ သူ႔ေျမပံု အညႊန္းထဲက အျပန္လမ္း အေၾကာင္းကိုပေဟဠိ
၀ွက္ထားတဲ႔ ၿမိဳ႕ပါ။ ယြန္းအစ္ဘူးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဖြင္႔ၾကည္႔ လိုက္ေတာ႔လည္း
ေအာက္တိုဘာက ေဒသႏၱရၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ကိုနမ္းရႈိက္ေနတာျမင္လိုက္ရပါတယ္။
၃။ ယခုေျပာရရင္... ေသြးေၾကာမွ်င္နဲ႔ေလးတင္...။ ကၽြန္ေတာ္႔ဗဟိုအမွတ္စက္ကို
ကၽြန္ေတာ္ဦးစိုက္...။ ေတြ႔လုိက္ပါၿပီ။ လူမုန္းခံရမွာကို ေၾကာက္ၿပီး လူခ်စ္ေအာင္
မေနတတ္ခဲ႔တာအမိန္႔ရအေပါင္ဆိုင္နဲ႔ကြာပါတယ္။ ခြင္႔လႊတ္ပါ။ မာနမ်ားႏွင္႔ ဒီေရ
တက္ေသာအခါ အပူခ်ိန္တိုင္းကရိယာမ်ား ကၽြမ္းသြား၏။ စေနေန႔က မွန္ၾကည္႔
ေသာအခါပဥၥမျမစ္က်ဥ္းေပၚလာ၏။
၄။ ခလုတ္ႏွိပ္ၾကည္႔ၾကဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ သူ႔လက္ၫွိဳးလဲ အလြမ္းကို ခူးဆြတ္ဖို႔
ၫႊန္လိမ္႔မယ္။ ဘူတာရံုမွာ သေဘၤာႀကီးေတြဆိုက္လိမ္႔မယ္ ဆိုတဲ႔သီခ်င္းသံ လဲ
တစ္ပိုင္းတစ္စ ၀င္လာလိမ္႔မယ္။ ႏိုင္ငံတကာတံဆိပ္ေခါင္းေတြ စုထားသူေလးနဲ႔
ေတြ႔လိမ္႔မယ္။ ေနာက္ဆံုးဘတ္စ္ကားက ရန္ပံုေငြ ေလေသနတ္ပစ္ၿပိဳင္ပြဲရွိရာကို
မေရာက္တဲ႔အေၾကာင္း ပ်ံက်မိုးနဲ႔ ေျပာလိမ္႔မယ္။ သူလဲ ပံုဆြဲခဲတံမ်ား လက္ေဆာင္
ရလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ႔္လိပ္ျပာေလးအတြက္ ေရွ႕ေနငွားစရာ
မလိုတာပါပဲ။
၅။ အသံမ်ား...အရိပ္မ်ား...အေရာင္မ်ား...ရနံ႔မ်ား။ေမ႔မရျခင္းကို အမည္မေဖာ္လိုတဲ႔
သက္တန္႔နဲ႔က်င္းပ...တံပိုးခရာေမြးေန႔ကို သင္တို႔ရင္ထဲကလမ္းေပၚကၽြန္ေတာ္ေခၚခဲ႔ပါၿပီ...။
ထက္တည္ျမင့္
၁၂၊၁၀၊၉၄ မွ ၂၁၊၁၀၊၉၄
(ကဗ်ာဆရာရဲ႕ FB စာမ်က္ႏွာမွ)
Labels: ထက္တည္ျမင့္
posted by D Wathone Khat @ August 17, 2015
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home