ပိေတာက္ပန္း

ေနေရာင္မွာ
တစက္စက္ေပ်ာ္ဆင္းေနတဲ့ ႏွင္းေတြလား
အရိပ္က တံခါးကို ေခါက္ဆဲ
စြဲလန္းမွဳနဲ႕ ရုပ္နာမ္မ်ား
နံရံက အညစ္အေၾကးလို ေမ့ဖို႕လည္း မလြယ္ဘူး။

ကိုယ့္မွာ အိပ္မက္အထပ္ထပ္နဲ႕
စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ နံနက္ခင္းတခု
အေတြး တပံုတပင္နဲ႔
တုန္ယင္ေနတဲ့ အိုမင္းမွဳတခု
ယိုစိမ့္ေနတဲ့ ဓါတ္ေငြ႕ပဲ
အႏၱရာယ္လဲ ရွိတယ္။

ဟိုပ်ံ႕လြင့္ ဒီပ်ံ႕လြင့္
လိပ္ျပာလြင့္ရာေနာက္ မလိုက္ခ်င္ေတာ့လို႕
အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ
တသံသရာလံုး က်ကြဲေနတဲ့ ကိုယ့္ပန္းအိုးဟာ
ၾကမ္းခင္းေပၚ
တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ ဓါးသြားမ်ားပမာ
စိန္ေခၚလို႕
အလံဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးထဲ နံနက္ေစာေစာ
ေသတၱာတလံုးလို ေသာ့ခတ္ အိပ္ေမာက်
ပိေတာက္ပန္းလို ေနတတ္ေအာင္ ေနခဲ့ျပီ။

ဝင္းျမင့္
(လူျပိန္းရဲ႕ အခ်စ္ျဖစ္ပြားရာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ)