နတ်သမီးပေးတဲ့အိပ်မက် ၅၈၅
ငါ့ကိုယ်ငါ အရောင်အဆင်းကင်းမဲ့စွာပြန်မြင်ရ
ငါ့အော်သံတွေကို အသံမပါပဲကြားရ
ငါ့မျက်နှာဟာ အမှောင်ထဲပျောက်ဆုံးလို့
ငါ့အလင်းတွေဟာ ငါ့ကိုယ်တစ်ခြမ်းကိုပဲဖော်ပြနိုင်တယ်
ငါ့ဆံပင်တွေဟာ မကောင်းဆိုးဝါးရဲ့
လက်ချောင်းပေါင်းများစွာထိုးဖွထားသလို ရှုပ်ပွလို့
အချိန်ကာလနဲ့နေရာ ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ညမှာ
ငါဟာ ကယ်တင်သူမဲ့တစ်ယောက်ထဲ
ငါဘယ်ခါမှ နေကောင်းမှာမဟုတ်တော့ဘူး
ပြင်းပြမှုတွေဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကို
စူးနဲ့ထိုးဖောက်နေကြတယ် အမှောင်တွေဟာ
ဘာကြောင့်များထပ်ခါထပ်ခါ ရောက်လာနေကြတာလဲ
ဒါကိုအိပ်မက်လို့ ဘာကြောင့်မပြောနိုင်လဲ
ပိုင်
z သို့
Labels: နတ်သမီးပေးတဲ့အိပ်မက် - ပိုင်, ပိုင္
posted by D Wathone Khat @ March 15, 2020
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home