စက်ကဖြစ်သော အချစ်ထက်ဘဝထက် လူ့အဖြစ်ထက်ပိုသော

မြင်းတွေ မြစ်တွေ စက်တွေမှ သွားတာ မဟုတ်ဘူး
အသွေးအသားလည်း သွားတယ် ရောက်တယ်
အတောင်ပံတွေထက် စိတ်ကူးယာဉ် ပိုရောက်
သက်တံ့လိပ်ပြာထက် အရောင်အသွေးစုံ တောက်ပလို့
သစ်သီးထက် ပိုချို ရေတံခွန်ထက် ပိုလှ တောအုပ်ထက် အဓိပ္ပာယ် နက်ရှိုင်းလို့
လူထဲက လူပျောက်မှ မြင်နေလျက်နဲ့ မလှ နှလုံးခုန်သံ မကြားရ
လူ့သမိုင်း တစ်လျှောက်လုံး ဘာမှမမြင်ရ
ကွယ်နေတဲ့ ဉာဏ်ပညာထဲ နှလုံးလှသူတို့ အသက်ဝင်လာ
စိတ်ကူးကောင်းသူတို့ ကောင်းကင်ထဲ လင်းပွင့်လာ
သာမန် လူသားဘဝဟာ ရေစီးထဲ မျောပါ ဆွံ့အသီချင်းဖြစ် နေရာမှ
မင်းတို့ ရောက်လာ အောင်မြေနင်း သံပြိုင်သီချင်း ဖြစ်လာ
တီထွင်မှုဟာ တွဲလျက်ဖြစ်လာ မျက်မမြင်စာ
အနုပညာလက်ရာ လက်မှုပညာ
ကုန်းတစ်ပိုင်း ရေတစ်ပိုင်းကနေ ခြေလက်ရှိသွား
အမြင်အကြား လူသားအဆင့်မှာ
ရပ်သွား ထပ်အားစိုက်စရာ မလို ပြည့်စုံပြီးသားလိုလို ခန္ဓာသွေးသား
ကမ္ဘာကို ငေးနေတုန်းမှာပဲ
လက်တွန်းလှည်းလေးပေါ်ကနေ ကြယ်တွေကို ရေတွက်ရင်း
ကြယ်တွေနောက် လိုက်သွား ကြယ်တစ်ပွင့် ဖြစ်သွား ကြယ်တွင်း နက်သွား
အသက်ရှင်လျက် ပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ အလံကို ကမ္ဘာကို လက်ဆင့်ကမ်း
သယ်ပြေးလာ မသန်ပေမဲ့ စွမ်းသူများ
ဓားနဲ့မသွား ဉာဏ်ပညာ ခွန်အားနဲ့ သံမှိုစွဲ ဇွဲနဲ့သာ သွားလို့ သွားလို့
ဝန်ပို မဖြစ်စေရ ဘယ်တော့မှ
လူပိုတွေ သွန်ချပစ်ရမယ့်အထဲ ဘယ်တော့မှ မပါ
အိုမင်းမစွမ်းလို့ နှင်းတောထဲ သွားပစ်ကြတော့မယ့် လူယဉ်ကျေးမှုထဲ
သတင်းစာ ဂျာနယ်လေး ရောင်းလို့
စံပယ်ပန်းလေး ရောင်းလို့
အိုမင်းမှုမှာ ကိုယ့်အသက် ကိုယ် မွေးလို့
သားက အဖေ ခြေရာတိုင်းလာတယ်
အရပ်တိုင်း ရိုင်းလာတယ် ကမ္ဘာထဲ
ခင်ဗျားကြီး သွားစမ်းပါဗျာ အားစမ်းလို့
မမြင်ရတာ မကြားရတာကမှ ငြိမ်းအေးဦးမယ် ပန်းတွေပွင့် စမ်းရေစီးဦးမယ်
ဘယ်သူလာလာ သမားတော်ဆေး လက်ထဲ
မမြင်ရလည်း လူတိုင်းအတွက် အပြုံးရှိရှိ ပေးနေတာ
တကယ်တော့လည်း ကမ္ဘာကြီးက ဒုက္ခိတနဲ့ မျက်မမြင်
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အားပြုပြီး သွားရတဲ့
အရှည်လျားဆုံး ခွေးနေ့များ
နေကာမျက်မှန်နဲ့ ကွယ်ထားရတဲ့ မျက်လုံးအောက်က လူ့ယဉ်ကျေးမှုမှာ
သင်လည်း ခြေထောက်ပါမလာ
ကျွန်တော်လည်း ဖိနပ်အကြောင်း မပြောတော့ပါ
မြင်ခြင်း မမြင်ခြင်း ကြားခြင်း မကြားခြင်း တရားခြင်း မတရားခြင်း
စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါခြင်းတွေထဲမှာ ဒီကဗျာ ကိုယ်သွားတိုင်း စိတ်မပါ
ဘဝများစွာ
ငါလည်း ကြီးနေတဲ့ ရေထဲ လောင်နေသော မီးမှာ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်း ချစ်ခြင်း
မြင်နေလျက်နဲ့ အမှောင်ကျလေခြင်း ။ ။

စိုင်းဝင်းမြင့်
၁ ၊ သြဂုတ် ၊ ၂၀၁၅ ။