ငါး

ငါးကို ေရထဲမွာမေမြးဘဲ မီး ထဲမွာေမြး
ထားတယ္။
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ေနတဲ႔မီးပြင့္နဲ႔ ငါးဟာ စိတ္တိုင္းက်
မိတ္လိုက္ေနတယ္။
ငါးဟာေရေမွာ္ေတြနဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕
ပံုတူကိုပါ စားပစ္လိုက္တယ္။
ငါး မွာနာမည္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလန္ကြာတာမိန္း နာမည္ကိုခဏေပးသံုးဖို႔
ငါးဟာ မၾကာမၾကာပူဆာတယ္။
ငါးဟာ သူ႕အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္း
သူ မသိဘူး။
သူ႕ကိုယ္သူ ဘယ္ေလာက္လွမွန္းလည္း
သူ မသိဘူး။
ငါးရဲ႕ဗိုက္ထဲမွာ ဝါယာႀကိဳးေတြနဲ႔ ဆြဲႀကိဳးခ်ေသေနတဲ႔ တိမ္ေတြလြင့္ေနတယ္။
ငါးရဲ႕ မ်က္လံုးတစ္ဖက္က တီဗီြမွာလာေနတဲ႔
Money Drop အစီအစဥ္ကို ၾကည့္ေနၿပီး
ေနာက္မ်က္လံုးတစ္ဖက္က အလန္ဂ်င္းစဘတ္ရဲ႕အူသံ ကဗ်ာကိုဖတ္ေနတယ္။
ငါးက အထီးတစ္ေကာင္
ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေပမယ့္ မိန္းမလွေတြနဲ႔ ထမီခတ္သံကို မုန္းတယ္။
ငါးမွာအၿမီးမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေခြးေဟာင္သံကို
အၿမီးလို ခႏၶာကိုယ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားရတယ္။
စပိတ္တစ္ဖဲခ်ပ္ေတြဟာ ငါးရဲ႕အေၾကးခြံေတြျဖစ္ၿပီး
ဗလာဒီမာပူတင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပးလို ငါးရဲ႕ အသည္းႏွလံုးက မာေရေက်ာေရရွိတယ္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕မိန္႕ခြန္းနဲ႔ လူနာတင္ကားရဲ႕ဥၾသ
ဆြဲသံကို မခြဲျခားတတ္လို႕
ငါးဟာကန္ထဲမွာေနၿပီး ေခ်ာက္ထဲကိုက်က်ေနရတယ္။ ငါးဟာအခ်စ္
ကို ေအာက္စီဂ်င္လို ကိုးကြယ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ မီးမၾကာမၾကာလာတဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ
ငါးရဲ႕ အသည္းႏွလံုးဟာလည္း ခဏခဏ
ေယာက္ယက္ခတ္ရတယ္။
ငါးဟာ ေငြစကၠဴကို နတ္ဘုရားရဲ႕ နားရြက္လို႔
အထင္ေရာက္ေနတယ္။
လူေျခတိတ္ခ်ိန္ဆို ငါးဟာသူ႔ကိုယ္သူႏွစ္ပိုင္း
ျဖတ္လိုက္တယ္။
တစ္ပိုင္းကို ကဗ်ာစာသားေတြနဲ႔ေရာထားလိုက္
ၿပီး က်န္တစ္ပိုင္းကို ေလထဲေမ်ာလာတဲ႔အသား
ႀကိတ္စက္ထဲ ခုန္ဝင္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ ေရမကူးတတ္တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔
ငါးဟာ အလွေမြးသူေတြရဲ႕အသည္းစြဲျဖစ္ေနဆဲ။

ေမာင္ဖီလာ
7.9.2018
IDEA မဂၢဇင္း။ ႏို၀င္ဘာ။ ၂၀၁၈


ငါး

ငါးကို ရေထဲမှာမမွေးဘဲ မီး ထဲမှာမွေး
ထားတယ်။
တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေတဲ့မီးပွင့်နဲ့ ငါးဟာ စိတ်တိုင်းကျ
မိတ်လိုက်နေတယ်။
ငါးဟာရေမှော်တွေနဲ့ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းရဲ့
ပုံတူကိုပါ စားပစ်လိုက်တယ်။
ငါး မှာနာမည်မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် အလန်ကွာတာမိန်း နာမည်ကိုခဏပေးသုံးဖို့
ငါးဟာ မကြာမကြာပူဆာတယ်။
ငါးဟာ သူ့အသက်ဘယ်လောက်ရှိမှန်း
သူ မသိဘူး။
သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လောက်လှမှန်းလည်း
သူ မသိဘူး။
ငါးရဲ့ဗိုက်ထဲမှာ ဝါယာကြိုးတွေနဲ့ ဆွဲကြိုးချသေနေတဲ့ တိမ်တွေလွင့်နေတယ်။
ငါးရဲ့ မျက်လုံးတစ်ဖက်က တီဗွီမှာလာနေတဲ့
Money Drop အစီအစဉ်ကို ကြည့်နေပြီး
နောက်မျက်လုံးတစ်ဖက်က အလန်ဂျင်းစဘတ်ရဲ့အူသံ ကဗျာကိုဖတ်နေတယ်။
ငါးက အထီးတစ်ကောင်
ဖြစ်နိုင်ဖွယ်ရှိပေမယ့် မိန်းမလှတွေနဲ့ ထမီခတ်သံကို မုန်းတယ်။
ငါးမှာအမြီးမရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ခွေးဟောင်သံကို
အမြီးလို ခန္ဓာကိုယ်မှာ ချိတ်ဆွဲထားရတယ်။
စပိတ်တစ်ဖဲချပ်တွေဟာ ငါးရဲ့အကြေးခွံတွေဖြစ်ပြီး
ဗလာဒီမာပူတင်ရဲ့ မျက်နှာပေးလို ငါးရဲ့ အသည်းနှလုံးက မာရေကျောရေရှိတယ်။
ဝန်ကြီးချုပ်ရဲ့မိန့်ခွန်းနဲ့ လူနာတင်ကားရဲ့ဥသြ
ဆွဲသံကို မခွဲခြားတတ်လို့
ငါးဟာကန်ထဲမှာနေပြီး ချောက်ထဲကိုကျကျနေရတယ်။ ငါးဟာအချစ်
ကို အောက်စီဂျင်လို ကိုးကွယ်တယ်။
ဒါကြောင့် မီးမကြာမကြာလာတဲ့ တိုင်းပြည်မှာ
ငါးရဲ့ အသည်းနှလုံးဟာလည်း ခဏခဏ
ယောက်ယက်ခတ်ရတယ်။
ငါးဟာ ငွေစက္ကူကို နတ်ဘုရားရဲ့ နားရွက်လို့
အထင်ရောက်နေတယ်။
လူခြေတိတ်ချိန်ဆို ငါးဟာသူ့ကိုယ်သူနှစ်ပိုင်း
ဖြတ်လိုက်တယ်။
တစ်ပိုင်းကို ကဗျာစာသားတွေနဲ့ရောထားလိုက်
ပြီး ကျန်တစ်ပိုင်းကို လေထဲမျောလာတဲ့အသား
ကြိတ်စက်ထဲ ခုန်ဝင်ခိုင်းလိုက်တယ်။
ဘယ်တော့မှ ရေမကူးတတ်တာ တစ်ခုတည်းနဲ့
ငါးဟာ အလှမွေးသူတွေရဲ့အသည်းစွဲဖြစ်နေဆဲ။

မောင်ဖီလာ
7.9.2018
IDEA မဂ္ဂဇင်း။ နို၀င်ဘာ။ ၂၀၁၈