စိုမွာဆိုးလို႔ မိုးမိတယ္
မင္းမ်က္၀န္းကမ္းပါးက
ကိုယ့္သေဘၤာကို ကပ္ဖို႔ငင္။
ကေလးေရ ..
ရႈံးမယ္မွန္းသိရက္နဲ႔
ခြင္းေနခဲ့ ကိုယ့္ျမွားေတြ
ကိုယ့္ရင္ကိုသာ ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိ။
တစ္ဘ၀စာ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ မ်က္ရည္သစ္ပင္
အစမ္းေလ့က်င့္ေနရ။
မီးေပးလိုက္ဆိုတာနဲ႔
ကိုယ့္ကို ငင္ေနတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းဟာ
ဇာတ္တိုက္ထားတဲ့ ျမစ္ျဖစ္သြား
ကိုယ္မခံစားႏိုင္ခဲ့။
ကေလးေရ ..
ကိုယ္က ျမစ္ဆိုျပီး ကူးတဲ့ခါ
တံလွ်ပ္ေတြ
ကိုယ္က ေျမဆိုျပီး ေျပးတဲ့ခါ
တိမ္တိုက္ေတြ
ပန္းတိုင္မဲ့ လိုက္ေနရျပီး
အရႈံးသရဖူပဲ ထပ္ထပ္ရ။
အရံႈးပါပဲ
သဘာ၀က်တဲ့အခါ
သိမ္းထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ လွပတယ္။
ကိုယ္ဆိပ္ကမ္းမွာ
ရႈိက္သံစြက္တဲ့ အလြမ္းေတြပဲ
တင္က်န္ေနေတာ့
မုန္တိုင္းေရ ထန္လိုက္ပါေတာ့။
မနက္ျဖန္ဆို
မနက္ျဖန္ဆို ..
ပင္လယ္ေရ ေနလံုးရြဲရြဲႀကီးကို ရပ္ပစ္လိုက္စမ္း
ေ၀းရမယ့္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မလာေစနဲ႔။
တစ္သက္စာရွင္သန္ဖို႔
မင္းအညိွဳ႕ေတြကို လံုလံုျခံဳျခံဳ သိမ္းမယ္။
ကေလး ..
ဟန္ေဆာင္တာ မပါဘဲ
ကိုယ့္ကို မုန္းတယ္ဆိုတဲ့ acting လုပ္ပါ
ဒါမွ ကိုယ္ခြဲလို႔ရမွာ
ခြဲႏိုင္မွာ။
မင္း နႈတ္ဆက္တဲ့ ေနရာမွာ
ကိုယ္ မရွိခ်င္ဘူး။
ဟိုးမွာ ပင္လယ္
ဒီမွာ ေျမျပင္
အထက္မွာ ေကာင္းကင္
မင္းစိုေတာ့မွာလား
ကိုယ့္ရင္ခြင္က တက္သြားတဲ့ အခိုးအေငြ႕ေလးေတြနဲ႔
ရြာေတာ့မယ့္မိုး
မင္း စိမ္းျမစိုေျပဖို႔
မင္း မိုးမိလိုက္ပါ။
ကိုယ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ
တစ္သံသရာလံုး လံုျခံဳခ်မ္းေျမ႕ဖို႔
အၾကည့္ေတြပဲ လိုအပ္ပါတယ္။
မင္းမ်က္၀န္းမွာ ရႊန္းျမျမေလးျပံဳးပါ
ကိုယ့္မ်က္၀န္းက စိုစြတ္ေနမွာ
ကိုယ့္မ်က္၀န္းက စို စြတ္ ေန မွာ
ကိုယ့္ မ်က္ ၀န္း က စို စြတ္ ေန မွာ။ ။
မင္းခုိက္စိုးစန္
စိုမှာဆိုးလို့ မိုးမိတယ်
မင်းမျက်၀န်းကမ်းပါးက
ကိုယ့်သငေ်္ဘာကို ကပ်ဖို့ငင်။
ကလေးရေ ..
ရှုံးမယ်မှန်းသိရက်နဲ့
ခွင်းနေခဲ့ ကိုယ့်မြှားတွေ
ကိုယ့်ရင်ကိုသာ ထုတ်ချင်းခတ်ထိ။
တစ်ဘ၀စာ စိုက်ပျိုးခဲ့ မျက်ရည်သစ်ပင်
အစမ်းလေ့ကျင့်နေရ။
မီးပေးလိုက်ဆိုတာနဲ့
ကိုယ့်ကို ငင်နေတဲ့ မင်းမျက်၀န်းဟာ
ဇာတ်တိုက်ထားတဲ့ မြစ်ဖြစ်သွား
ကိုယ်မခံစားနိုင်ခဲ့။
ကလေးရေ ..
ကိုယ်က မြစ်ဆိုပြီး ကူးတဲ့ခါ
တံလျှပ်တွေ
ကိုယ်က မြေဆိုပြီး ပြေးတဲ့ခါ
တိမ်တိုက်တွေ
ပန်းတိုင်မဲ့ လိုက်နေရပြီး
အရှုံးသရဖူပဲ ထပ်ထပ်ရ။
အရှုံးပါပဲ
သဘာ၀ကျတဲ့အခါ
သိမ်းထားချင်လောက်အောင် လှပတယ်။
ကိုယ်ဆိပ်ကမ်းမှာ
ရှိုက်သံစွက်တဲ့ အလွမ်းတွေပဲ
တင်ကျန်နေတော့
မုန်တိုင်းရေ ထန်လိုက်ပါတော့။
မနက်ဖြန်ဆို
မနက်ဖြန်ဆို ..
ပင်လယ်ရေ နေလုံးရွဲရွဲကြီးကို ရပ်ပစ်လိုက်စမ်း
ေ၀းရမယ့် မနက်ဖြန်ဆိုတာ မလာစေနဲ့။
တစ်သက်စာရှင်သန်ဖို့
မင်းအညှို့တွေကို လုံလုံခြုံခြုံ သိမ်းမယ်။
ကလေး ..
ဟန်ဆောင်တာ မပါဘဲ
ကိုယ့်ကို မုန်းတယ်ဆိုတဲ့ acting လုပ်ပါ
ဒါမှ ကိုယ်ခွဲလို့ရမှာ
ခွဲနိုင်မှာ။
မင်း နှုတ်ဆက်တဲ့ နေရာမှာ
ကိုယ် မရှိချင်ဘူး။
ဟိုးမှာ ပင်လယ်
ဒီမှာ မြေပြင်
အထက်မှာ ကောင်းကင်
မင်းစိုတော့မှာလား
ကိုယ့်ရင်ခွင်က တက်သွားတဲ့ အခိုးအငွေ့လေးတွေနဲ့
ရွာတော့မယ့်မိုး
မင်း စိမ်းမြစိုပြေဖို့
မင်း မိုးမိလိုက်ပါ။
ကိုယ့်အတွက် အချစ်ဆိုတာ
တစ်သံသရာလုံး လုံခြုံချမ်းမြေ့ဖို့
အကြည့်တွေပဲ လိုအပ်ပါတယ်။
မင်းမျက်၀န်းမှာ ရွှန်းမြမြလေးပြုံးပါ
ကိုယ့်မျက်၀န်းက စိုစွတ်နေမှာ
ကိုယ့်မျက်၀န်းက စို စွတ် နေ မှာ
ကိုယ့် မျက် ၀န်း က စို စွတ် နေ မှာ။ ။
မင်းခိုက်စိုးစန်
Labels: မင္းခိုက္စိုးစန္
posted by D Wathone Khat @ December 24, 2018
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home