အိမ်ပြန်ခြင်းများ
ရန်ကုန်ရဲ့အဲဒီအမှောင်ထဲမှာပဲ
ငါဟာ အမြဲတမ်းအိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ်
လူတစ်ယောက်ဟာ ဘာအတွက်များ
မဖြစ်မနေအိမ်ပြန်ရမှာလဲ ဆိုတဲ့
သမိုင်းဝင်မေးခွန်းကို မဖြေမချင်း
ငါ့အရိပ်ဟာငါ့ကိုအိမ်ဆီဆွဲခေါ်သွား
ကိုယ့်အပေါ်သစ္စာရှိလွန်းတဲ့ခွေးပေါ့
စီးတီးမတ်ထဲကနောက်ဆုံးဈေးဝယ်သူဟာ
ရပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ စက်လှေကားပေါ်က
နွမ်းနယ်စွာ တစ်လှမ်းဆင်းလာတယ်
ခဲနေတဲ့ ငြိမ်သက်ရေတံခွန်ကြီးတစ်ခုရဲ့
တဝေါဝေါ အတိတ်ပဋိပက္ခထဲ
အလိုမတူစွာဖြတ်သန်းရသလိုမျ ိုး
သားအတွက် မိုင်လိုနဲ့ခရိုဆွန်တွေ
ကိုယ်တို့လင်မယားအတွက်တော့
ထုံးစံအတိုင်း အဆီထုတ်ထားတဲ့ နွားနို့
ပြီးတော့ တားမြစ်ထားတဲ့ပန်းသီးတွေ
ကွန်ဒွန်တချ ို့ နဲ့ ibuprofen ဆေးပြားတချ ို့
ကိုယ့်ဈေးဝယ်လှည်းထဲမှာ တလျှောက်လုံး
မာ့က်စ်ရဲ့ဆဲရေးသံတွေထွက်နေတယ်
မျက်စိမှိတ်ပြီးမောင်းလို့ရတဲ့လမ်းတွေ
ပြန်စရာအိမ်မရှိတဲ့လူအနည်းအကျဉ်း
ကားတစ်စီးကလမ်းတွေကိုရေနဲ့ဆေးလို့
မအောင်မြင်တဲ့တော်လှန်ရေးရဲ့မြင်ကွင်းပဲ
ဝံပုလွေတွေရဲ့မျက်လုံးလိုလမ်းမီးတွေ
ငါဟာကားမောင်းရင်း အူလိုက်မိတဲ့အထိ
ရန်ကုန်ရဲ့အမှောင်ဟာ မှားယွင်းစေတယ်
မီးကိုတွေ့ရှိဖို့လည်း သိပ်စောနေသေးရဲ့
အောင်ခင်မြင့်
Labels: ေအာင္ခင္ျမင့္
posted by D Wathone Khat @ February 23, 2020
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home