အဖ်ားေသြး

အိမ္ေရွ႕ စာတိုက္ပုံးထဲမွာ က်ီးကန္းအေသတစ္ေကာင္ကိုေတြ႕တယ္
မေန႕က မင္းအေၾကာင္းကို တစ္ညလုံးေတြးခဲ႕လို႕ ထင္တယ္
လက္သီးကို ျဖည္ခ်လိုက္ရင္ တကိုယ္လုံးအေငြ႕ပ်ံသြားေရာ့မယ္
မင္းေနတဲ႕ျမိဳ႕မွာ မင္းအေၾကာင္းကို ရုပ္သံကေန အျမဲတမ္းထုတ္လႊင့္တယ္
တစ္ျမိဳ႕လုံးကို ေခါင္းေလာင္းလိုက္ထိုးတယ္ အဲဒီဇာတ္သိမ္းခန္းနဲ႕ပဲ လူၾကမ္းက ေအာ္စကာရတယ္
တစ္ညလုံးဥၾသဆြဲခဲ႕တဲ႕ လမ္းမၾကီးက အခုေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမားေနျပီး
မင္းရဲ႕ ခဲၿခစ္ပန္းခ်ီကို ဓါးနဲ႕ တစ္လႊာျခင္း လွီးေနတယ္ ။ ရယ္စရာပဲ
အခန္းတံခါးကို အထဲကေန ေလာ့ခ္ခ်ျပီး မအိပ္ဖို႕ မင္းက အျမဲတမ္းမွာတယ္
မနက္ခင္းတိုင္း ေနက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ထြက္တယ္။ ငါက ပိုက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ စုပ္ယူတယ္
အလင္းေရာင္မေရာက္ခင္ မင္းအေၾကာင္းက ငါ့ေခါင္းထဲကို ဝင္တယ္
ထုံးစံအတိုင္း မင္းက ခိုတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေသြးနဲ႕ ငါ့ဦးေခါင္းကို ပက္ျဖန္းျမဲ
အရင္အတိုင္းက်န္ခဲ႕တဲ႕ ျပာပုံထဲမွာ ရယ္စရာအေကာင္းဆုံးပ်က္လုံးတစ္ခုရိွတယ္
မင္းက အရာအားလုံးကို ဦးေႏွာက္နဲ႕ ေတြးျပီး ငါက ဝမ္းနည္းစရာေတြကို ပုလင္းခြံထဲထည့္ျပီး ပင္လယ္ထဲေမ်ာတယ္
ငါ့အေၾကာင္း မင္းေတြးသမွ်ဟာ စက္ရုပ္ဆန္တယ္။ လြန္ခဲ႕တဲ႕ သုံးႏွစ္ေလာက္က အဲဒီအေၾကာင္းကို လူေတြ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္
မင္းအေၾကာင္း ငါ့ေတြးသမွ်ဟာ ျမိဳ႕ပ်က္ဆန္တယ္ ။ လူေသေတြ မပါဘူး
အိပ္မက္က ဓါးတန္းလန္းတဲ႕ အခန္းထဲဝင္လာျပီး မင္းအေၾကာင္းေတြးေနတဲ႕ ငါ့ကို
လည္ပင္းေသြးစုပ္ထုတ္သြားတယ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေသႏိုင္ေသးပါဘူး ေတြးျပီး ကြယ္လြန္သြားတဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ေတြကို ရည္စူးျပီး အိပ္ရာဝင္တယ္
ဝမ္းနည္းစရာသီခ်င္းေတြရဲ႕ ရည္ညႊန္းခ်က္ဟာ ငါ ျဖစ္တယ္
ဝမ္းနည္းစရာကဗ်ာေတြရဲ႕ ေအာက္ေျခလက္မွတ္ဟာ ငါ ျဖစ္တယ္
ဝမ္းနည္းစရာတံခါးရြက္ေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြဟာ ငါ ျဖစ္တယ္
ဝမ္းနည္းစရာအက်ီ ၤေတြရဲ႕ မလုံျခံဳမႈ႕ဟာ ငါ ျဖစ္တယ္
ဝမ္းနည္းစရာကိန္းဂဏန္းေတြရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ငါ ျဖစ္တယ္
မင္းနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ငါက မိုးရြာေနတဲ႕ စကားေျပတစ္ေၾကာင္းျဖစ္တယ္ ။

ဒီဝသုန္ခက္