အမွ်င္

ညွိဳ႕မယ့္ ညွိဳ႕ေတာ့လည္း
ကိုယ္ဟာ ကိုယ္မဟုတ္ေတာ့တဲ့အထိ . . .။

ကိုယ္ကလြဲရင္ ကိုယ္ပါပဲထင္ၿပီး
ကိုယ့္အေရကို ဆြဲဆုတ္ျပမိရဲ႕။

တစ္ေယာက္အေခြဟာ တစ္ေယာက္ကို ထံုးမယ့္ႀကိဳးလို
လႈပ္ေလတင္းေလ . . .။

တစ္ေယာက္အၿမီးကို တစ္ေယာက္ျပန္မ်ိဳရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတြ႕တယ္။

ေျဖေဆးအတြက္ ကိုယ့္အဆိပ္ကို အန္ခ်ေပးေတာ့
လွ်ာႏွစ္ခြနဲ႕ လ်က္လို႕ . . .။

အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး
ေနရာမရွိေတာ့ဘူး
သည္မွာတြင္ အသက္ကိုအပ္ခဲ့မယ္
ကိုယ့္တြန္သံၾကားလည္း လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့။

မင္းထင္ကိုကိုႀကီး