ဟဲဗီးမက္တယ္လ္တီးကြက္ေတြနဲ႔ နဂါးနီသီခ်င္း
Fuck you လို႔ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္လည္း
တခ်ိဳ႕ေတြ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေနဆဲပဲ။
စိတ္မပါပဲ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို႔ ရြတ္ျပရတဲ့
ငယ္ဘဝေတြကို ေတြးေတြးၿပီး ရြံရွာရတဲ့အခါ
မိန္းမကိုယ္ထဲ အဝွာ ဘယ္ႏွေခ်ာင္းဝင္ဝင္
သန္႔စင္မႈကို ထိပါးလို႔ ရခ်င္မွရမယ္လို႔ ေျဖေတြးေတြးရတယ္။
ဒါနဲ႔ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အရသာကို
လုပ္ခလစာတိုးတဲ့အခါမွ
နည္းနည္းသိရတယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး
ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌးမႀကီး တန္းျဖစ္သြားတာကေတာ့ မ်ားလြန္းတာေပါ႔။
ဘုရားက
သတၱဝါတိုင္းအေပၚ ေမတၱာထားဖို႔ သြန္သင္ပါတယ္
ခက္တာက ဘယ္သူ႔ကို သြားအျပစ္တင္ရမွာလဲ
မိုးလင္းတိုင္း အႏၶတစ္ေကာင္ရဲ႕ေတးခ်င္းကို
တရားေခြနဲ႔ မွားမွားဖြင့္မိတယ္။
ကင္ဆာပဲ
ေငြေရးေၾကးေရးဟာ
လည္ေခ်ာင္းတေလၽွာက္လံုး ယားယံတက္လာ၊
ေခ်ာင္းဆိုးတယ္
သလိပ္ဟပ္တယ္
အန္တယ္
ဒီလိုနဲ႔ အသက္၂၀ေက်ာ္ခဲ့။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလည္း
လက္နဲ႔အာသာေျဖရတာမ်ားလြန္းလို႔ ေပ်ာ့တြဲက်ေနပါၿပီ
ဘာတစ္ခုမွ အဆင္မေျပဘူး
ရွင့္ကို အရမ္းခ်စ္တာပါဆိုတဲ့ ငါ႕ရည္းစားက
ေငြစကၠဴေပၚက ျခေသၤ့ကို အငမ္းမရ နမ္းရႈိက္ျပသြားတဲ့ေနာက္
ဂစ္တာေတြဟာ တခါတေလ တီးဖို႔မဟုတ္ဘူး
ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္ဖို႔ဆိုတာ
ငါ စတင္ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္ ။ ။
ဆစ္ခ္
ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၅
Labels: ဆစ္ခ္
posted by D Wathone Khat @ November 18, 2015
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home