က်ြန္ေတာ္႕သူငယ္အိမ္
ခုနက
လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေပၚ နားေနတဲ႕ ငွက္
ဘယ္အရပ္ဆီ ပ်ံသြားလဲ
ဟိုး . . . . မွာ
ေမေမ႕မ်က္ႏွာနဲ႕ တူတဲ႕ တိမ္တစ္ခု
သနပ္ခါးလိမ္းေပးခ်င္သလုိ အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႕
ငုံ႕ၾကည္႕ေန
က်ြန္ေတာ္ ၾကီးလာသလို
ေလွာင္ခ်ိဳင္႕တစ္ခုလဲ ၾကီးလာတယ္
က်ြန္ေတာ္က ဘာမွ မကိုင္ထားေပမယ္႕
က်ြန္ေတာ္႕ အရိပ္က တစ္ခုခုကိုင္ထားတယ္
ငယ္ငယ္က ပိုက္ဆံမေလာက္ငွလုိ႕ မ၀ယ္ခဲ႕ရတဲ႕
သံပတ္ရထားရုပ္ေလးကို ၿပန္၀ယ္ဖုိ႕သြားေတာ႕
အဲဒီေနရာက
တကယ္႕ဘူတာရုံၾကီး ၿဖစ္ေနပါၿပီပေကာ
. . . . ေဘာ္ . . . . . . . . . . . . . . .
မီးလုံး၀ါမ်က္လုံးနဲ႕ ေၿပးလာတဲ႕ ရထားဟာ
က်ြန္ေတာ္႕ကို အပိုင္းပိုင္းၿဖစ္ေအာင္
ၿဖတ္ၾကိတ္သြား . .. .
အခု က်ြန္ေတာ္
အသားစေလးေတြ တစ္ဖတ္စီလိုက္ေကာက္လုိ႕
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ၿပန္ ဂ်စ္ေဆာေနရပါၿပီ
ဒါေပမယ္႕ . . . .
ေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်ာ ။
သူေ၀း
2013
Labels: သူေဝး
posted by D Wathone Khat @ June 07, 2015
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home